بوس ماهی

یا ، یا ، ، یا ، ^{، _،}

، ،

،
																				
،
																				
،
																				
،
																					،
																						،
																							

																							

																						
																					
																				

																			

چیکو طوطی ما است ! ما یعنی من و بابک ! طفلِ باباسی و ماماسی اش است !
پدربزرگ و مادربزرگ و عمو و دایی و خاله هم دارد!
چهارده ماهه است و از نژاد گرینچیک و یلو ساید !
حرف زدن یادش ندادیم چون معتقد بودیم. طبیعتش را نباید دستکاری کرد که به خواسته ما حرف بزند یا معلق بزند اما معلق می‌زند هیچ ، حرف هم می‌زند و قلمبه ترین کلمه‌‌‌ای که می‌گوید بوس صبح گاهی است !

شعار زندگی اش این است دلم بخواهد یک کاری را می‌کنم دلم نخواهد نمی‌کنم دهان سرویس‌ها !

تازه گی‌ها حمله می‌کرد. گاز می‌گرفت. خون و خون ریزی راه می‌افتاد . جنگ جانانه و تن به تن و فهمیده ام در سن بلوغ است و علت گازوییل شدنش همین هورمون‌های درب و داغان سن بلوغ اش است. هنوز برای آزمایش ژنتیک و تایین جنسیت اقدامی‌نکرده ایم اما یحتمل پسر است !
و اگر این روزها از من بپرسند از که یا چه می‌ترسی می‌گویم : چیکو !!!!

دیروز یک استادی بهم گفت هزینه فلان و فلان و فلان می‌شود 6500

و

من در ساعتی در شب بودم که مغزم شل و بی رمق نفس می‌کشید و غر می‌زد که شش هزار و پانصد این حرفها را ندارد که

یک ساعت بعدش و تصویر ابعاد فلان و فلان و تعمیرات یادم افتاد اما باز دو به شک این محاوره بی صفر بودم و از استاد پرسیدم شش هزار و پانصد یا شش ملیون و پانصد هزار تومان ؟
گفت شش ملیون و پانصد هزار تومان

محاوره‌های اقتصادی هم شل و بی رمق شدند، صفر‌ها بی معنی دیگه رده بالا بازی میکنیم با اعداد رده پایین !

.

گر بر در دیر می‌نشانی ما را

گر بر ره کعبه می‌دوانی ما را

اینها همگی لازمه هستی ماست

خوش آنکه ز خویش وارهانی ما را

.

.

ابو سعید ابو الخیر

یا ، یا ، ، یا ، ^{، _،}

، ،

،
																				
،
																				
،
																				
،
																					،
																						،
																							

																							

																						
																					
																				

																			

اگر ساعتنوزده، شب حساب شود، امشب به خاطر گاز‌های یک طوطی پونزده سانتی به گریه افتادم، از خشم نفسم بند آمده بود و پناه بردم به آرام بخش و با صدای بغض گرفته برای کسی ویس گذاشتم و کمک خواستم و آخرهای پیام صوتی بغضم تبدیل شده بود به گریه و چیزی شبیه فریاد که می‌گفتم : من دارم سعی می‌کنم از نگاه طوطی این دنیا را ببینم اما دردم می‌آید وقتی تکه‌‌‌ای از دستم یا صورتم را می‌کند اعصابم بهم می‌ریزد .

بعدش فکر کردم دلم می‌خواهد الان با چه کسی چای بخورم یاد دشتی افتادم و باز زار زدم که مُرده .

و آخرش برای کسی نوشتم : بین جان من و پیراهن من فرقی نیست هر یکی را که برایت بکنم می‌میرم.

و باز گریه کردم .

که تلفن زنگ خورد. ساعت نه شب شده بود و باز گریه کردم که آدمها چرا حواس شان نیست نه شب برای من یعنی نصف شب ! نمی‌دانند مگر من خوابم !!!!!

این همه زار زدن و کوفتن به سر از یک گاز طوطی شروع شد !

یا ، یا ، ، یا ، ^{، _،}

، ،

،
																				
،
																				
،
																				
،
																					،
																						،
																							

																							

																						
																					
																				

																			

یا ، یا ، ، یا ، ^{، _،}

، ،

،
																				
،
																				
،
																				
،
																					،
																						،
																							

																								

																									
																									
																								
																							

																						
																					
																				

																			

بیا داستان را وارانه کنیم.

دخترت با مردی فرار کرده اما برگشته خانه و تو احساس میکنی ناموست لکه دار شده و نمی‌توانی سرت را در محله و شهرت بلند کنی.
اهل گفتگو با دخترت نیستی
اهل تحمل سختی ه نیش و کنایه موقت هم محله ای‌ها و به خیالت کل مردم شهر نیستی.
مدام در ذهنت نشخوار میکنی ناموست لکه دار شده .

چرا برای حل این شرم درونی به جای کشتن دخترت فکر کشتن خودت را نکردی؟

چرا به جای رومینا خودت را نکشتی ناپدر؟